Najnowszy projekt Przemka Saneckiego zatytułowany „Niebo” można określić jako potwierdzenie własnej intuicji, dla której istotę stanowi tylko to, co rzeczywiste a sztuka jest jednym narzędziem do poszukiwania tego co prawdziwe. Według filozofów języka rzeczywistość jest irracjonalna, a jej poukładana formuła to iluzja stworzona przez człowieka tylko po to, aby w miarę pewnie poruszać się w świecie. Jednym ze „sztucznych” elementów dla opanowania rzeczywistości jest język, dzięki któremu powstaje znaczenie. Nasze wykształcone procedury „mechanicznie mielą” świat i są dalekie od poetyczności, estetyczności a przede wszystkim od innego realnego objawienia sensu. Wszystko to, co dotyka subtelnych pojęć takich jak idea, pragnienie, co wymyka się racjonalnemu postrzeganiu jest paradoksalnie tym, co zbliża nas najbardziej ku realności.
Sanecki postrzega swój projekt jako działanie, które nie jest dziełem sztuki, ale sama procedura to dzieło może powołać. Nie jest to jednak realizacja wbrew językowi czy logice, nie można jej również przyrównać do „entertainment". Według Saneckiego nie wystarczy zrozumieć, należy przede wszystkim r o z u m i e ć i umiejętnie doświadczyć tego co postrzegalne bez odwoływania się do klasycznych procedur estetycznych. Dla niego samego najważniejsze jest to, co jest realne.
Katarzyna Urbańska
